Projektowanie szkoły: przeniesienie nauki poza salę lekcyjną Inspire article

Tłumaczenie Dorota Szymczak. Jak architektura szkoły może wpłynąć na nauczanie? Allan Andersen, dyrektor Ørestad Gymnasium w Kopenhadze, opowiada o tym Adam Gristwood oraz Eleanor Hayes.

Międzynarodowy festiwal
Fizyka na scenie 2011 dobrze
wykorzystuje otwarte
przestrzenie Ørestad
Gymnasium

Zdjęcie dzięki uprzejmości
Peter Junker, Gesamtmetall

Przejdźmy się po zapierającym dech w piersiach Ørestad Gymnasiumw1 (szkoła średnia) znajdującym się w Kopenhadze, w Danii, które może się wydawać niezwykłe. Gdy schodzi się po kręconych schodach z drewna, łączących różne części szkoły, widać uczniów odpoczywających na pomarańczowych workach wypełnionych fasolą oraz omawiających zadania lekcyjne w specjalnych „strefach nauki”.

Możemy natknąć się na uczniowską grupę filmową, pracującą nad swoim projektem medialnym lub na zajęcia biologii, na których uczniowie przeprowadzają sekcję żaby w otwartym obszarze pracy. Mało jest tu tradycyjnych sal lekcyjnych i oczywiście nie ma biura dyrektora.

“Projekt budynku zachęca nauczycieli do prowadzenia lekcji, które bardziej angażowałyby ucznia”, wyjaśnia Allan Anderson, dyrektor szkoły. „Idea jest taka, że nauczyciel mówi mniej a uczniowie, miejmy nadzieję, pracują dużo więcej, wykonują więcej aktywnej pracy oraz więcej komunikują się między sobą i wymieniają zdobytą wiedzą.”

Cztery lata po ukończeniu budynku, szkoła, (do której uczęszczają uczniowie w wieku 16 – 19 lat) stała się najbardziej popularną szkołą w Danii. Jej koncepcja obejmuje motyw, który przechodzi przez wszystkie klasy, zaczynając od mediów, komunikacji i kultury (profil szkoły) a kończąc na językach, matematyce i fizyce – fizyczne aspekty budynku szkoły mają tu znaczenie. I to jest formuła, która się sprawdza.

“Być może uczniowie nie uczą się więcej, w znaczeniu tradycyjnych treści, jednak uczą się współpracy, wyrażania siebie oraz korzystania z nowoczesnych technologii”, mówi Allan. „Na przykład, dzięki naszej sile w dziedzinie mediów i komunikacji, nauczyciele starają się uczyć nauk ścisłych w inny sposób. Używają wielu filmów video oraz wirtualnych laboratoriów. Zamiast tradycyjnych raportów z przeprowadzanych eksperymentów, uczeń może stworzyć podcast lub rozwinąć kampanię reklamową, współpracując z lokalną organizacją lub przedsiębiorstwem. Wielu uczniom, którym pisanie o nauce sprawia trudność, dużo łatwiej jest o niej mówić. Szkoła działa dopiero od czterech lat, dlatego nie mogę jeszcze tego udowodnić, lecz wierzę, że nasi uczniowie opuszczą szkołę z umiejętnościami, których nie nabyliby w takim samym stopniu w żadnej innej szkole.”

Otwarta przestrzeń Ørestad
Gymnasium daje
nauczycielom wiele okazji do
wymiany pomysłów na
międzynarodowym festiwalu
Fizyka na scenie 2011

Zdjęcie dzięki uprzejmości
Peter Junker, Gesamtmetall

W nauczaniu wykorzystuje się innowacyjne przestrzenie do pracy, które mogą być dostosowywane do potrzeb lekcji, co może przynosić konkretne korzyści na zajęciach z fizyki. „Mając szkołę, która jest zbudowana po to, aby umożliwić uczniom samodzielną pracę, można odciąć się od fizyki czy biologii uczonej za pomocą niezmienianych od 30 lat eksperymentów i zamiast tego tworzyć bardziej praktyczną i pobudzającą uczniów naukę”, mówi Allan.

Równie ważne są relacje między nauczycielami a uczniami spotykającymi się na dużych przestrzeniach a nie w ciasnych korytarzach. Poprzez nacisk na interdyscyplinarność i indywidualne podejście, szkoła skupia się na rozwijaniu interakcji społecznych, które stały się jednym z elementów edukacji.

“Idea jest taka, że nauczyciele i uczniowie powinni mieć relacje, które odchodzą od modelu władzy, a przybliżają się do relacji partnerskich”, wyjaśnia Allan. „Gdy uczniowie wiedzą, że obok jest nauczyciel, który może im pomóc w pracy, są w stanie rozwijać poczucie odpowiedzialności za swoją naukę.”

W planach jest wybudowanie większej ilości przestrzeni prywatnych dla nauczycieli, gdzie mogliby „naładować akumulatory”, ale ogólny cel nowej wizji treści, nauczanych dziedzin, organizacji i nauki zostaje niezmieniony. „Ta szkoła stała się rodzajem symbolu”, wyjaśnia Allan. “ W czasie dnia szkolnego, przechadzać się i widzieć to wszystko, co się dzieje to naprawdę ekscytujące przeżycie. W normalnej szkole, wszystko ma miejsce za zamkniętymi drzwiami, ale u nas można wszystko zobaczyć.”

W kwietniu 2011 roku, Ørestad Gymnasium było gospodarzem międzynarodowego festiwalu nauczania „Fizyka na scenie”, sieci nauczycieli fizyki z Europy (Hayes, 2011). Spektakularna architektura szkoły zapewniła idealne tło dla gorliwej wymiany pomysłów między 350 najlepszymi europejskimi nauczycielami.

W kwietniu 2013 roku, następny międzynarodowy festiwal „Fizyka na scenie” odbędzie się w Słubicach – Frankfurcie (nad Odrą), na polsko-niemieckiej granicy, gdzie nauczyciele z 27 państw będą dzielić się swoimi najbardziej innowacyjnymi pomysłami na nauczanie w czasie warsztatów, przedstawień scenicznych oraz targów nauczycielskich. Każde państwo będzie reprezentowane przez delegację nauczycieli wybranych w czasie narodowego konkursu.

Uczestnictwo jest darmowe dla delegatów. Aby znaleźć się w narodowej delegacji, należy skontaktować się jak najszybciej z narodowym organizatorem, gdyż w niektórych krajach proces selekcyjny już się rozpoczął. Przewidziana będzie także ograniczona ilość miejsc dla osób spoza delegacji, którzy zostaną obciążeni kosztami rejestracji. Aby zapoznać się ze szczegółami, proszę odwiedzić stronę internetową Science on Stage Europew2.


References

Web References

Resources

Institutions

Science on Stage

Author(s)

Adam Gristwood studiował nauki polityczne i filozofię na Uniwersytecie York w Wielkiej Brytanii, zanim zaczął pracować przy wydarzeniach i wydawnictwach, skupiał się na edukacji, władzy lokalnej, służbach policyjnych i nauce. Od 2009 roku jest rzecznikiem prasowym w Europejskim Laboratorium Biologii Molekularnej.

Dr Eleanor Hayes jest redaktorem naczelnym Science in School. Studiowała zoologię na Uniwersytecie w Oxfordzie w Wielkiej Brytanii oraz otrzymała tytuł doktora w dziedzinie ekologii owadów. Przez pewien czas pracowała w dziale administracyjnym na uniwersytecie, następnie przeprowadziła się do Niemiec i rozpoczęła redakcję naukową w 2001 roku. W 2005 roku przeszła do Europejskiego Laboratorium Biologii Molekularnej, aby stworzyć Science in School.

License

CC-BY-NC-ND

Download

Download this article as a PDF