Πώς το νερό κινείται μέσα στα δέντρα Teach article
Μετάφραση από: Αλέξανδρο Χαρωνιτάκη (Alexander Charonitakis) – Φοιτητής Βιολογίας, ΕΚΠΑ και Παναγιώτη Κ. Στασινάκη (Panagiotis K. Stasinakis) - Εκπαιδευτικός, Βιολόγος, MEd, PhD, Πανελλήνια…
Οι σεκόγιες της βόρειας Καλιφόρνιας, Sequoia sempervirens, είναι τα ψηλότερα δέντρα στον κόσμο και αναπτύσσονται σε ύψη μεγαλύτερα από 110 μέτρα. Ωστόσο, το τι τελικά ορίζει το ύψος τους είναι ακόμα αντικείμενο διαπραγμάτευσης
Η πιο διάσημη θεωρία είναι η ‘υπόθεση του υδραυλικού περιορισμού’ (Ryan & Yoder, 1997), η οποία προτείνει ότι καθώς τα δέντρα μεγαλώνουν σε ύψος, γίνεται πιο δύσκολο να παρέχουν νερό στα φύλλα τους. Αυτός ο υδραυλικός περιορισμός καταλήγει σε μειωμένη διαπνοή και σε λιγότερη φωτοσύνθεση, προκαλώντας μείωση της ανάπτυξης.
Στα ψηλά δέντρα η παροχή νερού μπορεί να περιοριστεί από δύο παράγοντες: απόσταση και βαρύτητα. Τα ψηλά δέντρα έχουν ένα μακρύτερο μονοπάτι μεταφορικού ιστού, γνωστό ως ξύλωμα – το οποίο αυξάνει τη δυσκολία της μεταφοράς του νερού, κάτι που ονομάζουμε υδραυλική αντίσταση. Επιπλέον όχι μόνο είναι η οδός του ξυλώματος μακροσκελής, αλλά και τα δέντρα είναι ψηλά και το νερό έχει να υπερνικήσει τη δύναμη της βαρύτητας. Αυξημένη δύναμη απαιτείται για να ωθήσει το νερό στα ψηλότερα φύλλα. Αυτή η κατάσταση διαφέρει από μία μακριά μάνικα που είναι απλωμένη στο έδαφος: θα έχει υψηλή αντίσταση εξαιτίας του μήκους της, αλλά όχι την επιπρόσθετη δυσκολία να είναι τοποθετημένη κατακόρυφα.
Τα γρήγορα αναπτυσσόμενα δέντρα συχνά έχουν μικρή διάρκεια ζωής. Για να επιτύχουν τη γρήγορη ανάπτυξή τους, τα εποικιστικά δέντρα έχουν ευρύτερα αγγεία ξυλώματος, αυξάνοντας την υδραυλική τους αποδοτικότητα αλλά επίσης αυξάνοντας τον κίνδυνο εμβολών (φυσαλίδες αέρα). Οι φυσαλίδες αέρα στα αγγεία του ξυλώματος εμποδίζουν το νερό να μπορεί να κινηθεί στο εσωτερικό τους.
Αντιθέτως, τα πολύ ψηλά δέντρα συχνά ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θεωρείται ότι αυτό συμβαίνει, κυρίως, επειδή έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να υιοθετήσουν έναν ασφαλή υδραυλικό σχεδιασμό, με πολλαπλά στενά αγγεία ξυλώματος αντί για λίγα με μεγαλύτερο εύρος.
Αυτή η αυξημένη ασφάλεια αντισταθμίζεται από τη μειωμένη αποδοτικότητα της μεταφοράς του νερού, γεγονός που διαδοχικά περιορίζει τους ρυθμούς ανάπτυξης. Το ύψος των δέντρων, συνεπώς, μπορεί επίσης να περιοριστεί από την αντιστάθμιση της ασφάλειας έναντι της αποδοτικότητας στη λειτουργία του ξυλώματος (Burgess et al, 2006).
Οι επόμενες δύο δραστηριότητες εξερευνούν το συμβιβασμό που επιτυγχάνουν τα φυτά ανάμεσα στο να είναι αποδοτικά κατά τη μεταφορά νερού και να έχουν έναν ασφαλή σχεδιασμό. Και οι δύο δραστηριότητες μπορούν να προσαρμοστούν για μαθητές ηλικίας 15-18 ετών με ένα μεγάλο εύρος δυνατοτήτων, αλλά θα πρέπει να αξιολογήσετε εάν οι μαθητές μπορούν να εκτελέσουν όλα τα πειράματα ή εάν είναι ασφαλέστερο για τον καθηγητή να κάνει τα κοψίματα. Κάθε δραστηριότητα θα διαρκέσει περίπου 50 λεπτά.
Είδη | Μέσο μήκος ξυλώματος/μέτρο |
---|---|
Acer saccharum (Σφένδαμος ο σακχαρώδης) | 0.0312 |
Cinnamomum camphora (Καμφορόδεντρο) | 0.1184 |
Rhododendron_maximum (Ροδόδεντρο το μέγιστο) | 0.0246 |
Vitis vinifera (Κοινή άμπελος) | 0.1503 |
Εκτιμώντας τα μέγιστα μήκη αγγείων ξυλώματος
Η σύγκριση των μηκών των αγγείων του ξυλώματος θα επιτρέψει στους μαθητές να προβλέψουν την σχετική τους αντίσταση στη ροή του νερού
Υλικά
- Επιλογή πρόσφατα κομμένων κλαδιών από ένα δέντρο ή θάμνο, συμπεριλαμβανομένων όλων των φύλλων ή πλάγιων κλάδων, μέχρι και 2 μέτρα σε αρχικό μήκος. Αν το πείραμα πρέπει να διεκπεραιωθεί μετά πάροδο μερικών ωρών από τη συλλογή, φυλάξτε το φυτικό υλικό σε μία πλαστική σακούλα για να αποφύγετε την υπέρμετρη απώλεια νερού.
- Σωλήνας από λάστιχο/σιλικόνη
- Συρμάτινα δεματικά ή κολάρα σύσφιξης
- Αιχμηρά κλαδευτήρια ή ψαλίδια
- 60 cm3 σύριγγες
- Μεγάλη λεκάνη με νερό βρύσης
- Μεγεθυντικοί φακοί χειρός
- Χάρακας
Διαδικασία
- Κόψτε ένα κλαδί μήκους 1 m, λαμβάνοντας υπόψιν η τομή να είναι καθαρή και το άκρο του κλαδιού να μην έχει συνθλιβεί. Το κλαδί θα είναι πολύ μακρύτερο από τα αγγεία ξυλώματος στο εσωτερικό του.
- Προσαρμόστε μία σύριγγα των 60cm3, γεμάτη με αέρα στο πλησιέστερο (ευρύτερο) άκρο του κλαδιού χρησιμοποιώντας τον σωλήνα σιλικόνης και τα συρμάτινα δεματικά όπως απαιτείται.
- Συμπιέστε τον αέρα μεταξύ της σύριγγας και του κλαδιού μειώνοντας τον όγκο του αέρα στη σύριγγα περίπου στο μισό (π.χ. από τα 60 cm3 αέρα στα 30 cm3). Αυτή η πίεση πρέπει να διατηρηθεί κατά τη διάρκεια των βημάτων 4-6.
- Κρατήστε το απώτερο άκρο του κλαδιού μέσα στο νερό.
- Χρησιμοποιήστε τον μεγεθυντικό φακό για να δείτε αν ένα σταθερό ρεύμα από φυσαλίδες μπορεί να εντοπιστεί στο απώτερο άκρο του κλαδιού.
- Προοδευτικά μειώνετε το απώτερο άκρο του κλαδιού κόβοντας περίπου 1 με 5 cm κάθε φορά, έχοντας υπόψιν ότι κάθε φορά το άκρο του κλαδιού δεν έχει συνθλιβεί και έχει μία καθαρή τομή.
- Όταν ένα ρεύμα φυσαλίδων παρατηρηθεί, το μήκος του κλαδιού δίνει το κατά προσέγγιση το μέγιστο μήκος των αγγείων του ξυλώματος.
Σημείωμα Ασφάλειας
Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν προειδοποιηθεί για τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας όταν χρησιμοποιούν αιχμηρά αντικείμενα. Δείτε επίσης το γενικό σημείωμα ασφάλειας.
Συμπληρωματική δραστηριότητα
Οι μαθητές μπορούν να συγκρίνουν τα μέγιστα μήκη των αγγείων ξυλώματος σε μία ποικιλία διαφορετικών φυτών ή διαφορετικών τμημάτων (ρίζες, κύριοι και πλευρικοί κλάδοι) του ίδιου φυτού. Είναι σύνηθες για τα ταχέως αναπτυσσόμενα φυτά να έχουν μακρύτερα αγγεία ξυλώματος και επομένως λιγότερες θραύσεις μεταξύ των ξυλωμάτων. Μπορούν οι μαθητές να προτείνουν γιατί συμβαίνει αυτό;
Τι περίπου συμβαίνει
Ένα κλαδί περιέχει αρκετά αγγεία ξυλώματος συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ανάμεσα στα αγγεία ξυλώματος βρίσκονται διάτρητες πλάκες. Όσο λιγότερες διαιρέσεις υπάρχουν, τόσο μικρότερη η αντίσταση και γρηγορότερη η κίνηση του νερού.
Μία λεπτομερής μελέτη του μήκους των αγγείων στο Chrysanthemum stems (Nijsse et al, 2001) και σε ένα ευρύ φάσμα θάμνων και δέντρων (Jacobsen et al, 2012) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραπομπή.
Υπολογίζοντας την υδραυλική αγωγιμότητα του ξυλώματος
Οι μετρήσεις των υδραυλικών ιδιοτήτων του ξυλώματος δείχνουν πόσο καλά τα φυτά μπορούν να παρέχουν νερό στα φύλλα τους. Είναι δυνατόν να μετρήσουμε την υδραυλική αγωγιμότητα βλαστών, κλαδιών και ριζών στην τάξη με έναν απλό, οικονομικό εξοπλισμό. Για τη μέτρηση της υδραυλικής αγωγιμότητας, το μήκος των κλαδιών θα πρέπει να είναι μακρύτερο από το μέσο μήκος των αγγείων ξυλώματος (δείτε προηγούμενη δραστηριότητα).
Υλικά
- Επιλογή πρόσφατα κομμένων κλαδιών από ένα δέντρο ή θάμνο που εξετάστηκαν στο προηγούμενο πείραμα. Βεβαιωθείτε ότι τα κομμάτια είναι μακρύτερα από το μέγιστο μήκος αγγείων ξυλώματος που έχει μετρηθεί. Αν το πείραμα πρέπει να διεκπεραιωθεί μετά πάροδο μερικών ωρών από τη συλλογή, φυλάξτε το φυτικό υλικό σε μία πλαστική σακούλα για να αποφύγετε την υπέρμετρη απώλεια νερού.
- Σωλήνας από λάστιχο/σιλικόνη
- Συρμάτινα δεματικά ή κολάρα σύσφιξης
- Αιχμηρά κλαδευτήρια, ψαλίδια ή ένα μεγάλο νυστέρι
- Σανίδα κοπής
- Μεγάλη λεκάνη με νερό
- Χάρακας 1m
- Δεξαμενή απαερωμένου, απεσταγμένου νερού σε ένα δοχείο με μία βρύση στο κάτω μέρος. Εξαερώνουμε το νερό βράζοντας το ή χρησιμοποιώντας μία αντλία κενού για περίπου 1 ώρα, μέχρι όλο το αέριο να έχει απομακρυνθεί από το νερό. Φυσαλίδες αέρα σε νερό που δεν είναι απαερωμένο μπορούν να μπλοκάρουν τα αγγεία του ξυλώματος.
- Υδροχλωρικό οξύ
- 1 cm3 πιπέτα (μία πιπέτα με κλίση 90ο είναι πιο αποδοτική. Μία τυπική γυάλινη πιπέτα μπορεί να καμφθεί σε πολύ καυτή φλόγα)
- 50cm3 πλαστικό ποτήρι ζέσεως
- Στατό και σφιγκτήρας
- Ζυγός (ακρίβεια το λιγότερο 0.01g)
- Επιτραπέζιο χρονόμετρο ή χρονόμετρο χειρός
Διαδικασία
1. Συναρμολογήστε τη συσκευή όπως απεικονίζεται στο διάγραμμα:
α) Προσθέστε υδροχλωρικό οξύ στο απαερωμένο, απεσταγμένο νερό για να δώσει τελική συγκέντρωση 0,01 M. Για παράδειγμα, προσθέστε 0,5 cm3 από 0,1 M HCl σε 5 dm3 απαερωμένο, απεσταγμένο νερό. Το υδροχλωρικό οξύ παρεμποδίζει την μακροπρόθεσμη μείωση στην αγωγιμότητα, περιορίζοντας την ανάπτυξη μικροβίων στο ξύλωμα. Συμβουλή Ασφάλειας: Να θυμάστε ότι πάντα προσθέτουμε οξύ σε νερό και όχι νερό σε οξύ
Συμβουλή Ασφάλειας
Να θυμάστε ότι πάντα προσθέτουμε οξύ σε νερό και όχι νερό σε οξύ
β) Γεμίστε τη δεξαμενή με το νερό που έχει υποστεί όξυνση. Εισάγετε ένα κομμάτι του σωλήνα, σφραγισμένου στο ένα άκρο με ένα πώμα, στην κορυφή της δεξαμενής. Ο ανοιχτός σωλήνας εξασφαλίζει μία επιφάνεια συνεχούς πίεσης ώστε ακόμα και αν το επίπεδο του νερού κατέβει, το δραστικό ύψος της δεξαμενής να παραμείνει το ίδιο.
γ) Στη βρύση της δεξαμενής, προσθέστε ένα σωλήνα, γεμίστε τον με νερό από τη δεξαμενή, σφραγίστε το ανοιχτό άκρο και τοποθετήστε τον στην μεγάλη λεκάνη νερού.
δ) Κλείστε τη βρύση.
ε) Βυθίστε το απώτερο άκρο του κλαδιού μέσα στη μεγάλη λεκάνη με νερό. Αυτή είναι η άκρη του κλαδιού που βρισκόταν πλησιέστερα στο κεντρικό στέλεχος του φυτού.
στ) Κόψτε κατά προσέγγιση 3 cm, το απώτερο άκρο του κλαδιού κάτω από το νερό ώστε να εξασφαλίσετε ότι δεν παραμένουν θύλακες αέρα στο ξύλωμα. Ξύστε την άκρη της τομής χρησιμοποιώντας μία αιχμηρή λεπίδα.
ζ) Συνδέστε το πρόσφατα κομμένο άκρο του κλαδιού με τον γεμάτο με νερό σωλήνα που είναι συνδεδεμένος με την δεξαμενή, κάτω από το νερό. Αν ο φλοιός είναι πολύ τραχύς, μπορεί να αφαιρεθεί πριν τη σύνδεση. Ένα υδατοστεγές σφράγισμα θα πρέπει να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας συρμάτινα δεματικά ή κολάρα σύσφιξης αν είναι απαραίτητο, ωστόσο μην σφίξετε υπερβολικά και συμπιέσετε τα αγγεία του ξυλώματος.
η) Βυθίστε και το άλλο άκρο του κλαδιού μέσα στη λεκάνη με το νερό.
θ) Κόψτε κατά προσέγγιση 3 cm, το άκρο του κλαδιού κάτω από το νερό ώστε να εξασφαλίσετε ότι δεν παραμένουν θύλακες αέρα στο ξύλωμα. Ξύστε την άκρη της τομής χρησιμοποιώντας μία αιχμηρή λεπίδα.
ι) Μετρήστε και καταγράψτε το μήκος του κλαδιού. Εξασφαλίστε ότι είναι μακρύτερο από το μέγιστο μήκος των αγγείων ξυλώματος (δείτε την προηγούμενη διαδικασία).
κ) Συνδέστε την κεκαμμένη πιπέτα σε έναν άλλο λαστιχένιο σωλήνα και βυθίστε την μέσα στη λεκάνη με το νερό.
λ) Συνδέστε το πρόσφατα κομμένο άκρο του κλαδιού με τον γεμάτο με νερό σωλήνα που είναι συνδεδεμένος με την πιπέτα σύμφωνα με τα παραπάνω
μ) Γεμίστε το ποτήρι ζέσεως των 50 cm3 με νερό και τοποθετήστε το στο πιάτο του ζυγού
ν) Πάρτε το άκρο του κλαδιού και την πιπέτα έξω από τη λεκάνη με το νερό με το άκρο της πιπέτας σφραγισμένο
ξ) Τοποθετήστε το άκρο της πιπέτας μέσα στο ποτήρι ζέσεως των 50 cm3 πάνω στο ζυγό
ο) Χρησιμοποιήστε το στατό και τον σφιγκτήρα για να συγκρατήσετε την πιπέτα σταθερή. Η άκρη της πιπέτας δεν θα πρέπει να στηρίζεται στον πυθμένα του ποτηριού ζέσεως, αλλά θα πρέπει να βρίσκεται κάτω από τη στάθμη του νερού. Αυτό εξασφαλίζει ότι καθώς το νερό στάζει μέσα από το κλαδί, θα υπάρχει μία ομαλή αύξηση στη μάζα του νερού στο ποτήρι ζέσεως
2. Ανοίξτε την βρύση της δεξαμενής
3. Μετρήστε τη μάζα του νερού κάθε 30 δευτερόλεπτα για 3 λεπτά
4. Μετρήστε το δραστικό ύψος της δεξαμενής χρησιμοποιώντας το χάρακα. Αυτό είναι το ύψος από το κάτω μέρος του ανοιχτού σωλήνα της δεξαμενής έως το απώτερο άκρο του κλαδιού.
Σημείωμα Ασφάλειας
Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν προειδοποιηθεί για τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας όταν χρησιμοποιούν αιχμηρά αντικείμενα και οξέα. Δείτε επίσης το γενικό σημείωμα ασφάλειας.
Ανάλυση
Η υδραυλική αγωγιμότητα μετριέται ως η μάζα του νερού που διέρχεται μέσα από το σύστημα ανά μονάδα χρόνου ανά μονάδα διαβάθμισης πίεσης (Tyree & Ewers, 1991). Η υδραυλική αγωγιμότητα του κλαδιού, kh, υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τον ακόλουθο τύπο.
kh = (ρυθμός ροής x μήκος κλαδιού) / υδροστατική πίεση κορυφής
όπου ο ρυθμός ροής μετρείται σε κιλογραμμάρια ανά δευτερόλεπτο (kg/s), το μήκος του κλαδιού σε μέτρα (m), και η πίεση κορυφής σε μέγαΠασκάλ (MPa).Για να υπολογίσετε το ρυθμό ροής, σχεδιάστε γραφική παράσταση της μάζας του νερού (σε κιλά) που μετρήθηκε κατά το βήμα 3, με το χρόνο (σε δευτερόλεπτα). Ο ρυθμός ροής θα είναι η κλίση της ευθείας της καλύτερης προσαρμογής (σε kg/s). Δείτε επίσης τον πίνακα 2 και το σχήμα 1 1 για ένα λυμένο παράδειγμα.
Η υδροστατική πίεση κορυφής βρίσκεται πολλαπλασιάζοντας το δραστικό ύψος της δεξαμενής, που μετρείται στο βήμα 4, με την πυκνότητα του υγρού και την επιτάχυνση της βαρύτητας. Η πυκνότητα του όξινου νερού μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι 1000 kg/m3 (σε θερμοκρασία δωματίου) και η τιμή 9,81 m/s μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιτάχυνση της βαρύτητας. Συνεπώς, με δραστικό ύψος δεξαμενής το 1 μέτρο, η υδροστατική πίεση κορυφής θα είναι 1000 x 9,81 x 1 = 9810 Pa ή 0,00981 MPa.
Θυμηθείτε ότι, η μέγιστη υδραυλική αγωγιμότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν δεν έχει υποστεί εμβολή (γεμίσει με αέρα), κανένα από τα αγγεία του ξυλώματος. Για να προσπαθήσετε να το εμποδίσετε αυτό, τα κλαδιά μπορούν να ξεπλυθούν με νερό σε πίεση περίπου στα 200 kPa για 20 λεπτά πριν μετρηθεί η αγωγιμότητα. Εναλλακτικά, εξασφαλίστε ότι τα κλαδιά έχουν επιλεγεί από καλά ποτισμένα δέντρα και ότι τα φύλλα είναι καλυμμένα με μία μεγάλη πλαστική σακούλα πριν τη μέτρηση.
Θυμηθείτε ότι, η μέγιστη υδραυλική αγωγιμότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν δεν έχει υποστεί εμβολή (γεμίσει με αέρα), κανένα από τα αγγεία του ξυλώματος. Για να προσπαθήσετε να το εμποδίσετε αυτό, τα κλαδιά μπορούν να ξεπλυθούν με νερό σε πίεση περίπου στα 200 kPa για 20 λεπτά πριν μετρηθεί η αγωγιμότητα. Εναλλακτικά, εξασφαλίστε ότι τα κλαδιά έχουν επιλεγεί από καλά ποτισμένα δέντρα και ότι τα φύλλα είναι καλυμμένα με μία μεγάλη πλαστική σακούλα πριν τη μέτρηση.
Ρυθμός ροής (kg/s)-δείτε το σχήμα 1 | Μήκος κλαδιού (m | Υδροστατική πίεση κορυφής (MPa) | Υδραυλική αγωγιμότητα kh (kg m/MPa s) |
---|---|---|---|
3 x 10-6 | 0.32 | 0.0147 | 6.53 x 10-5 |
Συμπληρωματικά πειράματα
Έρευνες πάνω σε διαφορετικά επίπεδα υδατικής καταπόνησης σε ίδια, ή παρόμοια, κλαδιά θα δώσουν μία ένδειξη για φυτά που είναι πιο ευάλωτα στη σπηλαίωση, ή φυσαλίδες αέρα. Η υδραυλική αγωγιμότητα μπορεί να αλλάξει βασιζόμενη στις περιβαλλοντικές συνθήκες, και τα ίδια είδη φυτών που έχουν προσαρμοστεί σε διαφορετικά περιβάλλοντα μπορούν να δοκιμαστούν στο εργαστήριο ή στο πεδίο. Συγκρίνετε εγκάρσιες τομές κλαδιών διαφορετικής διαμέτρου ή εκείνες που υποστηρίζουν διαφορετικές περιοχές φύλλων.
Οι μαθητές μπορούν να παρατηρήσουν την επίδραση στην υδραυλική αγωγιμότητα αλλάζοντας το μήκος του κλαδιού και σχετίζοντας το με το ύψος του φυτού. Μπορούν επίσης να ερευνήσουν την επίδραση στο ρυθμό ροής, αλλάζοντας το ύψος της δεξαμενής. Το ύψος δεξαμενής (δύναμη ώθησης) μπορεί να θεωρηθεί ισότιμη, αλλά αντίθετη με την δύναμη έλξης που δημιουργείται από το χαμηλό υδατικό δυναμικό στα αγγεία του ξυλώματος.
Το ήξερες;
Τα ξυλωματικά στοιχεία είναι ουσιαστικά πορώδη φίλτρα, και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το φιλτράρισμα του νερού και να το καταστήσουν ασφαλές προς πόση. Νωρίτερα αυτό το χρόνο, μία ομάδα στο Ινστιτούτο τεχνολογίας της Μασαχουσέτης στις ΗΠΑ, απέδειξε ότι ένα κλαδί πεύκου όγκου 3 cm3 μπορούσε να λειτουργήσει σαν φίλτρο και να απομακρύνει το 99,9% των βακτηρίων από το νερό, με ρυθμό μερικών λίτρων ανά ημέρα. Η τεχνική δεν είναι τέλεια ακόμα: οι ιοί και η χημική επιμόλυνση δεν μπορούν να παρεμποδιστούν από τα κλαδιά, αλλά η εργασία από τους Boutilier et al. (2014) προτείνει έναν οικονομικό τρόπο για τον καθαρισμό του νερού στις αναπτυσσόμενες χώρες.
References
- Boutilier M.S.H., Lee J., Chambers V., Venkatesh V., Karnik R. (2014) Water Filtration Using Plant Xylem. PLoS ONE 9(2): e89934
- Burgess S.S., Pittermann J., Dawson T.E. (2006) Hydraulic efficiency and safety of branch xylem increases with height in Sequoia sempervirens (D. Don) crowns. Plant, Cell and Environment 29(2): 229-239. doi: 10.1111/j.1365-3040.2005.01415.x
- Jacobsen A.L., Pratt R.B., Tobin M.F., Hacke U.G., Ewers F.W. (2012) A global analysis of xylem vessel lengths in woody plants. American Journal of Botany 99: 1583-1591 doi: 10.3732/ajb.1200140
- Nijsse J., van der Heijden G.W.A.M., van Leperen W., Keijzer C.J., van Meeteren U. (2001) Xylem hydraulic conductivity to conduit dimensions along chrysanthemum stems. Journal of Experimental Botany 52: 319-327 doi: 10.1093/jexbot/52.355.319
- Ryan M.G., and Yoder B.J. (1997) Hydraulic limits to tree height and tree growth. BioScience 47(4): 235-242 doi: 10.2307/1313077
- Tyree M.T., Ewers F.W. (1991) The hydraulic architecture of trees and other woody plants. New Phytologist 19: 345-360
Resources
- Για μία επιστημονική ανάλυση των μέγιστων δυνατών υψών των δέντρων, δείτε:
-
Koch G.W., Sillett S.C., Jennings G.M., Davis S.D. (2004) The limits to tree height. Nature 428: 851–854. doi: 10.1038/nature02417; ελεύθερα διαθέσιμο.
-
Review
Το άρθρο περιγράφει δύο πειράματα που μπορούν με ευκολία να διεξαχθούν σε επιστημονικές αίθουσες ή εργαστήρια για τη μελέτη της κίνησης του νερού στα φυτά
Παρόλο που οι διαδικασίες είναι εύκολο να εκτελεστούν, οι έννοιες και η γνώση που διερευνώνται δεν είναι τόσο απλές, αλλά είναι κατάλληλες για μαθητές της ανώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ηλικίας 15-18 ετών). Από την εμπειρία μου, δεν υπάρχουν πολλές διαδικασίες που εξετάζουν τη μετακίνηση του νερού για αυτή την ηλικιακή ομάδα, οπότε πολλοί καθηγητές επιστημών θα καλοδεχτούν αυτό το άρθρο.
Υπάρχουν επίσης σχετικές ευκαιρίες για διεπιστημονική διδασκαλία που πιο συγκεκριμένα περιλαμβάνει τα μαθηματικά. Θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να χρησιμοποιηθεί αυτό το πείραμα ως μία αρχή για να εισαχθούν οι μαθητές στην ανάπτυξη μίας βάσης δεδομένων και στην μετέπειτα στατιστική τους ανάλυση (όχι πολύ περίπλοκη). Για παράδειγμα οι μαθητές μπορούν να εκτιμήσουν τα μέγιστα μήκη των αγγείων ξυλώματος και να μετρήσουν την υδραυλική αγωγιμότητα διαφορετικών φυτών και σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. (π.χ. χειμώνας έναντι καλοκαιριού). Αυτή η βάση δεδομένων μπορεί να επεκτείνεται χρόνο με το χρόνο με άλλους μαθητές. Μία τέτοια στρατηγική μπορεί να βοηθήσει του μαθητές να αντιληφθούν την επιστήμη σαν μία συλλογική δραστηριότητα – όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών τομέων αλλά και μεταξύ διαφορετικών γενεών
Betina Lopes, Πορτογαλία